అయోధ్యలో రామచంద్రుని విగ్రహాన్ని తయారు చేయడానికి నేపాల్ నుండి తీసుకువచ్చిన శాలిగ్రామ శిలని చూసిన తర్వాత ఒక భక్తుడి అనుభవాన్ని వినండి.
నా నగరాన్ని ఇంత ఉత్సాహంగా ఎప్పుడూ చూడలేదు! మూడు నాలుగు లక్షల మంది రోడ్డుకు ఇరువైపులా చేతులు కట్టుకుని నిలబడి ఉన్నారు.
అయోధ్యలో దేవుడి విగ్రహాన్ని తయారు చేసేందుకు నేపాల్ నుంచి శాలిగ్రామం రాయి తెప్పించగా, *ఈరోజు ఆ ట్రక్ గోపాల్‌గంజ్ పట్టణం గుండా వెళుతుంది . ప్రచారం లేదు, పిలుపు లేదు కానీ ప్రజలంతా ఇళ్ల నుంచి బయటకు వచ్చి రోడ్డుకు ఇరువైపులా నిలబడి వున్నారు* ... యువకులు, పెద్దలు , బాల గోపాలులు ... వృద్ధులు, కొత్తగా పెళ్లయిన మహిళలు తలపై ముసుగులు ధరించి , చిన్న అమ్మాయిలు...
ఉదయం నుంచి రోడ్డుకు ఇరువైపులా మహిళలు నీళ్లతో నిల్చున్నారు. *ట్రక్ దగ్గరికి రాగానే, వారు అభిషేకించడానికి పరిగెత్తారు, ఉద్వేగానికి లోనయ్యారు... త్వరలో శ్రీరాముడిగా మారబోయే శిల వైపు కన్నీళ్లతో చూస్తున్నారు* .
వృద్ధులు మరియు ఇంటి పెద్దలైన మహిళలు ,*ఈ శాలిగ్రామ్ శిల రామ-లక్ష్మణులు గా మారిన తర్వాత చూడగలమో లేదో అంటూ ఆ స్త్రీలు తమ కళ్లలో రాముడిని నిక్షిప్తం చేసుకుంటున్నారు* ... *ఏ సంస్కృతి అయినా తను ఆరాధించే దేవుళ్లను నిర్జీవమైన రాయిలో కూడా చూసే శక్తిని పొందాలంటే ఆధ్యాత్మికత యొక్క అత్యున్నత స్థాయికి చేరుకోవాలి. మన తల్లులు, సోదరీమణులు మరియు సోదరులు దీనిని సులభంగా సాధించగలిగారు*.
మేమెవరమూ ఈ భారీ జనసమూహానికి దూరంగా ఉండే పరిస్థితి లేదు. ప్రజలు పేద, ధనిక అనే తేడాను మరచిపోయారు, ప్రజలు తమ కులాలను, వారి తెగలను మరచిపోయారు. ఈ సమయంలో వారికి తెలిసినదల్లా శ్రీరామచంద్రుడు తమ గ్రామం గుండా వెళుతున్నాడని మాత్రమే .
వివాహానంతరం రామచంద్రుడు సీతమ్మను ఈ మార్గంలో అయోధ్యకు తీసుకువెళ్లాడని మనకు చెప్పబడింది. వారు దుమారియా గ్రామ సమీపంలో నదిని దాటారు. *భగవంతుడు రెండవసారి అదే దారిలో నడవడం చూసే మనం నిజంగా అదృష్టవంతులం*.
*ఐదు వందల సంవత్సరాల నిరీక్షణ మరియు లెక్కలేనన్ని తరాల తపస్సు మనకు ఈ అదృష్టాన్ని ఇచ్చింది. మనం ఈ క్షణం జీవించాలనుకుంటున్నాం... ఈ ఆనందం కావాలి*. ! మా గ్రామం నుండి గోపాల్‌గంజ్ వరకు, నేను ఈ యాత్రలో పది కిలోమీటర్లు కాలినడకన వెళుతున్నాను, రహదారికి ఇరువైపులా విపరీతమైన రద్దీ ఉంది మరియు అది పెరుగుతూనే వుంది .
ఏ నాయకుడూ, ఏ సాధువు, ఏ భావజాలం అంత జనాన్ని సేకరించలేవు, అలాంటి ఉత్సాహాన్ని సృష్టించలేవు. *అందరినీ ఇలా కట్టిపడేసే ఈ శక్తి కేవలం నా రాముడిలోనే ఉంది.*
వాహనాలు గోపాల్‌గంజ్‌లో కొంతసేపు ఆగాయి. ప్రయాణికులకు భోజన సదుపాయం ఉండడంతో ట్రక్కును గంటపాటు నిలిపివేస్తున్నారు. ఈ సమయంలో జనం ముందుకు వచ్చి శిలను తాకేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు. నేను కూడా ఇప్పుడు జనంలో చేరాను. *అరగంట టగ్ ఆఫ్ వార్ తర్వాత రాంలాలాని హత్తుకున్న ఆ క్షణం, అతని కర్కశమైన సున్నితత్వం... ఆహా!అనుభవాలు రాయలేం, అనుభూతి చెందాలి, అంతే* .
అదే సమయంలో, ట్రక్కుపై నిలబడి ఉన్న ఒక స్వచ్ఛంద సేవకుడు శాలిగ్రామ శిలకి అలంకారంగా సమర్పించిన దండను జనం మీదకు విసిరివేస్తున్నాడు. యాదృచ్ఛికంగా ఆ మాల నా చేతిలో పడింది. ఆ హారాన్ని చేతుల్లో పట్టుకుని ఆనందంగా గుంపులోనుండి బయటికి వస్తున్నాను.
ఓహ్, అయితే ఇది ఏమిటి! రోడ్డు పక్కన నిలబడి ఉన్న మహిళలు చేతులు చాచి నన్ను వేడుకున్నారు... భయ్యా ఏక్ ఫూల్ దే దో , బాబూ ఏక్ ఫూల్ దే రే. పెద్ద పెద్ద ధనవంతుల ఇళ్లలోని స్త్రీలు నా ముందు చేతులు చాపుతున్నారు! ఇది నా రాముని ప్రభావం.
నేను అందరికి ఒక్కో పువ్వు ఇస్తూ ముందుకి కదులుతున్నాను అయినా నాకు ఇంకా కొన్ని పువ్వులు మిగిలి ఉన్నాయి! ఈ పువ్వు నా అదృష్టం...
*కొందరు వెధవలు ఒక నూట ముప్పై రూపాయలకు కొన్న రామచరితమానస్ ప్రతులను తగలబెట్టడం ద్వారా మన విశ్వాసాన్ని దెబ్బతీయవచ్చని అనుకుంటారు. కానీ ఆ మూర్ఖులకు ఏమీ తెలియదు... ఈ దేశంలో నా రాముడు అజరామరం, ఈ నాగరికత అజరామరం, మా రాముడు అమరుడు అని ఈ గుంపు అంటోంది*....🙏🙏