*సూర్యగ్రహ జననం - 6*
బాలసూర్యుడు ఆరోగ్యంగా పెరుగుతూ , రోజు రోజుకీ అదితి కశ్యపుల ఆనందాన్ని పెంచుతూ పెద్దవాడవుతున్నాడు.
వినతా , కద్రువా , దితీ , దనూ - మొదలైన అదితి చెల్లెళ్ళు బాల సూర్యుణ్ణి నేల మీద ఉండనివ్వడం లేదు. దిగే చంకా , ఎక్కే చంకా అయిపోయింది బాలసూర్యుడి పని !
బాలసూర్యుడు బోర్లా పడ్డాడు... పాకుతున్నాడు... దోగాడుతున్నాడు. బాలసూర్యుడు ఆశ్రమంలో కదిలితే , ఏదో మసక వెల్తురు తనతో బాటు కదలాడుతున్న అనుభూతి కలుగుతోంది అందరికీ. బాలసూర్యుడు రాగానే , అప్పటిదాకా అక్కడ వున్న వెల్తురు , వత్తి ఎగదోసిన దీపం కాంతిలా పెరుగుతున్నట్టునిపిస్తోంది. తల్లిదండ్రులకూ పినతల్లులకు అదితి అరుగుమీద కూర్చుని పూల మాలికలు అల్లుతోంది. *"అక్కా అదితీ ! అక్కా"* అంటూ కంగారుగా వచ్చింది సింహిక , ఆమె చేతుల్లో బాలాదిత్యుడున్నాడు. *"అబ్బ ఎంత వేడిగా ఉందో వీడి వొళ్ళు ! ఇందమ్మా ! తీసుకో ! నా వల్ల కాదు ! అంటూ సింహిక బాలాదిత్యుడ్ని అదితి చేతుల్లోకి విసిరినంత పని చేసింది.
*"అంత వేడిగా లేదు. సింహికా !"* బాలుణ్ని తాకిచూస్తూ అంది అదితి. *"ఏమో తల్లీ... నా చేతులేమో మండి పోతున్నాయి !"* అంది సింహిక అరచేతుల్ని చూసుకుంటూ.
కశ్యపుడు వచ్చాడు. బాలాదిత్యుడిని ముట్టుకుని చూశాడు.
*"వేడిగానే ఉంది , అదితీ ! జ్వరం వచ్చినట్టుంది. పసివాడికి !"* అంటూ కొడుకుని తీసుకుని ఆశ్రమంలోకి నడిచాడు.
అదితి ఆయన వెనకే వెళ్ళింది.
నాలుగు రోజులు గడిచాయి. శరీరం వేడిగా వున్నా కూడా బాలసూర్యుడు ఆడుకుంటూనే వున్నాడు.
*"ఇదేదో మొండి అనారోగ్యమే , అదితి. ఏం చేద్దాం ?"* అయిదో రోజు ఉదయం సూర్యుడి శరీరాన్ని తాకి చూసిన కశ్యపుడు అన్నాడు.
అదితి కళ్ళల్లో ఆందోళన స్పష్టంగా కస్తోంది. *"నాకు... భయంగా వుంది , స్వామీ...."* అందామె విచారంగా. *"నాధా ! నారదముని మీ కోసం వచ్చారు !"* అంది వినత అక్కడికి వస్తూ..
కశ్యపుడు ఆశ్రమం వెలుపలికి నడిచాడు. ఎదురుగా నిలుచున్న నారద మహర్షికి నమస్కరించాడు. *"నారాయణ"* నారదుడు దీవిస్తూ అన్నాడు..
*"దయ చేయండి !"* అరుగునూ , అరుగు మీదున్న దర్భాసనాన్నీ చూపిస్తూ ఆహ్వానించాడు కశ్యపుడు. *"రాకరాక వచ్చారు ! చిన్నవాడి నామకరణ సందర్భంలో వచ్చారు. మళ్ళీ ఇంత కాలానికి వచ్చారు."*
*"బాలసూర్యుడు బాగున్నాడు కద !"* నారదుడు ప్రశ్నించాడు.
*"ఈ మధ్య ఉష్ణాధిక్యతతో బాధ పడుతున్నాడు ! మాకు కొంచెం ఆందోళనగానే ఉంది !"* కశ్యపుడు సమాధానం చెప్పాడు.
*"అలాగా ? పదండి... చూద్దాం !"* నారదుడు అరుగుమీంచి లేస్తూ అన్నాడు. కశ్యపుడు ఆశ్రమంలోనికి దారి తీశాడు. ఇద్దరూ లోపలి కక్ష్యలోకి వెళ్ళారు. బాలసూర్యుడు అంతటా కలయదిరుగుతూ ఆడుకుంటున్నాడు. అదితి లేచి నారదుడికి ప్రణామం చేసింది.
*"ఇక్కడ ఏదో కాంతి సంచరిస్తున్నట్టుంది !"* నారదుడు బాలసూర్యుణ్ణి చూస్తూన్నాడు.
*"పుట్టినప్పట్నుంచీ అంతే , మహర్షీ ! పసివాడి చుట్టూ పసిడి కాంతులు పల్చగా కనపడుతూ ఉంటాయి.”* కశ్యపుడు బాలసూర్యుణ్ణి ఎత్తుకొని , నారదుడికి అందించాడు. *"చూడండి ! శరీరం కాలిపోతోంది."*
*“నారాయణ ! నారాయణ !"* అంటూ నారదుడు బాలసూర్యుణ్ని ఎత్తుకుని , పరమానందంతో చిన్నారి మొహంలోకి చూస్తూ ఉండిపోయాడు.
*“మహర్షీ...!"* బాలకుడి స్పర్శతో స్పందించకుండా చిరునవ్వు నవ్వుతున్న నాదరుడి వాలకానికి ఆశ్చర్యపోతున్న కశ్యపుడు అన్నాడు. *"అలా ఆశ్రమం ముందు కూర్చుందాం !"* అంటూ నారదుడు బాలసూర్యుణ్ణి ఎత్తుకుని అవతలకి నడిచాడు. అదితి , కశ్యపుడు అనుసరించారు.
బాలుణ్ణి ఒడిలో కూర్చోబెట్టుకొని , అరుగు మీద కూర్చున్న నారదుడు ఆ దంపతుల వైపు చిరునవ్వుతో చూశాడు. *"బాగుంది ! అయితే జన్మించిన నాటినుంచీ మన బాలసూర్యుడు లీలగా కాంతిని ప్రసరిస్తున్నాడన్నమాట !"*
*"పాపడు పెరిగే కొద్దీ ఆ వెలుగూ పెరుగుతూ వస్తోంది మునీంద్రా !”* అదితి బాలుణ్ణి చూస్తూ అంది.
నారదుడు చిన్నగా నవ్వాడు. *"బాగుంది తల్లీ ! వెలుగు ఆయన సహజ లక్షణం కదా !!*
*"అదే అనుకున్నాం మేమంతా !"* కశ్యపుడు వినయంగా అన్నాడు.
*"నారాయణ ! వెలుగునేమో బాలకుని సహజ లక్షణంగా భావించి స్వీకరించారు. బాగానే ఉంది ! అలాగే వెలుగుతో పాటు ఆయనగారి వేడిమినీ స్వీకరించాలి కదా ?”*
*"మహర్షీ !"* కశ్యపుడు ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.
*"ఔను కశ్యపా ! వెలుతురులాగే , వేడిమి కూడా బాలసూర్యుడి సహజ లక్షణం !"*
*"అలాగా !”* కశ్యపుడు ఆశ్చర్యపోతూ అన్నాడు. *"ఔను కదా ! అదితీ , నేనూ ఇద్దరం అలా ఆలోచించలేకపోయాం ! ఆందోళనలో మునిగిపోయాం !"*
*"సంతానం పట్ల ఉన్న వాత్సల్యం ఆలోచనా శక్తిని మాయలో కప్పివేసింది !"* నారదుడు నవ్వుతూ అన్నాడు అదితి వైపు చూస్తూ. అదితి కళ్లు చెమ్మగిల్లాయి. *“వేడి స్పర్శతో భయపడిపోయాను స్వామీ !”*
*"తల్లీ ! లోకాలకు వెలుగునూ , వేడిమినీ అందించే వేలుపు నీ బిడ్డగా , నీ ఒడిలో ఆడుతున్నాడు. మరిచిపోయావా ?”* నారదుడు చిరునవ్వుతో ప్రశ్నించాడు.
*"మీ రాకతో నాలుగు రోజులుగా నన్ను కలిచివేసిన ఆందోళన దూరమైంది ,”* అదితి నమస్కరిస్తూ అంది.