*సూర్యగ్రహ చరిత్ర - 4*
ఆ ప్రశాంత వాతావరణంలో సూర్యుడూ , సంజ్ఞ అశ్వ దంపతులుగా విహరిస్తూ. ఉండిపోయారు.
అశ్వరూపంలో ఉన్న సంజ్ఞ తనలో సూర్యుడు ప్రవేశపెట్టిన తేజస్సును నాసికా రంధ్రాల గుండా వెళ్ళగక్కింది. రెండు నాసికారంధ్రాల నుండి వెలువడిన సూర్య తేజం . ఇద్దరు కుమారులుగా మారింది. ఆశ్విక దాంపత్య ఫలంగా , అశ్వముఖాలతో , మానవ శరీరాలతో జన్మించిన ఇద్దరు పుత్రులతో బాటు , సహజ శరీరంతో మరొక పుత్రుడూ ఆవిర్భవించారు.
తమ ఆశ్విక దాంపత్యం ఫలవంతం కాగానే , సూర్యుడు తన సహజరూపాన్ని ధరించాడు. ఆయనను అనుసరిస్తూ సంజ్ఞ కూడా తన బడబారూపాన్ని వీడి , పూర్వ రూపాన్ని పొందింది.
అశ్వముఖాలతో జన్మించిన కుమారులకు - 'నాసత్యుడు' అనీ , 'దస్రుడు' అనీ పేర్లు నిర్ణయించాడు సూర్యుడు. ఆ ఇద్దరూ అశ్వనీ కుమారులుగా ప్రసిద్ధులవుతారని చెప్పాడు సంజ్ఞతో.
మూడవ కుమారుడికి 'రేవంతుడు' అని నామకరణం చేశాడు సూర్యుడు. అశ్వావతార సమయంలో తమకు పుట్టిన ఆ ముగ్గురు పుత్రుల భవితవ్యం గురించి భర్తను అడిగింది. సంజ్ఞ.
*"ఇప్పుడు మనకు జన్మించిన ఈ ముగ్గురూ సామాన్యులు కారు ! సద్యోగర్భాన జన్మించి యువకులయ్యారు. చూడు ! నాసత్యద్రసులు ఇద్దరూ - అశ్వనీ కుమారులుగా , దేవ వైద్యులవుతారు. అశ్వనీ దేవతలుగా ఆరాధించబడతారు !”* సూర్యుడు చిరునవ్వుతో చెప్పాడు. *“ఇక రేవంతుడు అశ్వసంభూతుడైన కారణంగా అశ్వ విద్యలో ప్రసిద్ధుడవుతాడు !"*
*"సంజ్ఞా ! నీ బిడ్డలు - వైవస్వతుడూ , యముడూ , యమీ నీ కోసం పరితపించి పోతున్నారు. మందిరానికి వెళ్దాం , రా!”* సూర్యుడు మన్ననగా అడిగాడు.
సంజ్ఞ సమాధానం చెప్పకుండా చూపుల్ని క్రిందకు దించుకుంది. ఆమెలో కలుగుతున్న ఆలోచనను వ్యక్తం చేస్తున్న 'అక్షర బిందువుల్లా' - సంజ్ఞ అందమైన శరీరం మీద స్వేద బిందువులు పొటమరించాయి.
సంజ్ఞ శరీరాన్ని అలంకరించిన 'చెమట పూసల్ని' సూర్యుడు చిరునవ్వుతో చూశాడు. *"అర్థమైంది ! నీ కోసం , మన దాంపత్యం కోసం నా దేహం విరజిమ్మే వెల్తురునూ , వేడిమినీ తగ్గించుకొంటాను !”*
*"స్వామీ...!"* సంజ్ఞ ఆనందంగా అంది. *“అది... అది...నా భాగ్యం...”*
సంజ్ఞ భర్త వైపు ప్రశ్నార్థకంగా చూసింది. *"స్వామీ... మన బిడ్డలు... అశ్వనీ కుమారులూ , రేవంతుడూ... మనతో మందిరానికి వస్తారు కదా !”*
సూర్యుడు తల అడ్డంగా ఊపాడు. *"నీ అశ్వనీ కుమారులు దేవ వైద్యులు. రేవంతుడు దేవలోక అశ్విక నిపుణుడు ! ముగ్గురూ దేవలోకంలో ఇంద్రుని కొలువులో వెలుగొందాల్సినవారు !”*
*"జననీ జనకులారా ! మమ్మల్ని దేవలోకానికి ఎవరు తీసుకువెళ్తారు ?"* రేవంతుడు ప్రశ్నించాడు. అశ్వనీ కుమారులు తమ అశ్వముఖాలను ఆడించారు. 'అవును' అన్నట్టుగా.
*"అదిగో... ఆకాశమార్గాన... వస్తున్నారు చూడండి !... నారదమహర్షి !"* అన్నాడు. సూర్యుడు నవ్వుతూ.
*“నారాయణ !”* అంటూ వాళ్ళ వద్ద సిద్ధమయ్యాడు నారదుడు. *"ఈ ప్రశాంత ప్రదేశంలో సద్యోదాతులైన అశ్వనీ కుమారులను , రేవంత కుమారుడినీ ఇంద్ర సభకు జేర్చమని , బ్రహ్మదేవులు నన్ను పంపించారు !"*
అశ్వనీ కుమారులూ , రేవంతుడూ తల్లిదండ్రులకు నమస్కరించారు. సంజ్ఞ పుత్రుల్ని అక్కున జేర్చుకుని , నుదుర్ల మీద చుంబించింది. సూర్యుడు ముగ్గుర్నీ కౌగిలించుకుని , దీవించాడు.
*"అశ్వినులారా ! మీ వైద్యం దేవతలకే కాదు, మానవులకూ ఉపయోగపడాలి !”* సూర్యుడు అన్నాడు.
*"తండ్రిగారి ఆశయాన్ని తలదాల్చి , కర్తవ్యపాలన చేస్తాం !"* అన్నాడు నాసత్యుడు.
*"అమ్మా...సంజ్ఞా ! నీ రూపం ధరించి , నీ 'ఛాయ' అక్కడ ఆడిన నాటకం , అశ్వకామిని రూపంలో ఇక్కడ నువ్వు సాగించిన సాధనా ఫలవంతమయ్యాయి ! అక్కడ శనైశ్చరుడు జన్మించాడు ! ఇక్కడ దేవవైద్యులూ , రేవంతుడూ జన్మించారు !"* నారదుడు మెప్పుగా అన్నాడు..
సూర్యుడు నారదుణ్ణి ఆశ్చర్యంగా చూశాడు. *“అయితే , నారదమహర్షీ ! ఇక్కడ ఈ సంఘటనలకు సంకల్పం...”.*
*“అక్కడ జరిగింది, సూర్యాదిత్యా !"* చేత్తో పైకి చూపుతూ మాట పూర్తి చేశాడు నారదుడు.
నారదుడి వెంట వెళ్తున్న ముగ్గురు కుమారులనూ అశ్రునయనాలతో చూస్తూ ఉండిపోయింది సంజ్ఞ. సూర్యుడు ఆమెను సమీపించాడు. ఆమె భుజం చుట్టూ చేతిని వేశాడు. సంజ్ఞ తలతిప్పి , ఆయన ముఖంలోకి చూసింది.
*"వైవస్వతుడూ , యముడూ , యమీ నీకోసం ఆశగా ఎదురుచూస్తున్నారు, మందిరంలో !"* సూర్యుడు చిరునవ్వుతో అన్నాడు.
సంజ్ఞ బుగ్గల మీదికి జారుతున్న కన్నీటిని తుడుచుకుంటూ , భర్త వైపు చిరునవ్వుతో చూసింది.
*"అమ్మా !"* యమీ , యముడూ , వైవస్వతుడూ సంజ్ఞను చూడగానే ఏకకంఠంతో అరిచారు. తన వైపు దూసుకువచ్చిన ముగ్గుర్నీ ఒకేసారి తన చేతుల్లో బంధించలేక సతమతమవుతూ , వాళ్ళ శిరస్సుల మీద ముద్దులు కురిపించింది సంజ్ఞ..
సూర్యుడు ఆనందంగా తల్లీబిడ్డల్ని చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ద్వారం వద్ద శబ్దమైంది. అందరూ చూశారు. శని , సావర్జీ , తపతీ వస్తున్నారు. ముగ్గురూ ఆగి , ఆశ్చర్యంగా సంజ్ఞ వైపు చూస్తూ ఉండిపోయారు.
*"అమ్మా..."* తపతి అనుమానిస్తూ అంది.
*"రా తల్లీ ! రండి , నాయనా ! నేను మీ అమ్మనే !"* సంజ్ఞ హాయిగొలిపేలా నవ్వుతూ అంది.
ముగ్గురూ సంజ్ఞ దగ్గరగా వచ్చారు. వైవస్వతుడు , యముడూ , యమీ పక్కకు జరిగారు. శనీ , సావర్టీ , తపతీ సంజ్ఞను సమీపించారు. ముగ్గుర్నీ ఆప్యాయంగా దగ్గరకు తీసుకుంది సంజ్ఞ.
*"అమ్మా...ఆ అమ్మ ?"* శని సందేహిస్తూ లోపలి కక్ష్య వైపు చూపించాడు.
*"ఛాయా !”* సంజ్ఞ బిగ్గరగా పిలిచింది. ఛాయ ద్వారం దాటి , ఈవలకు వచ్చి , తటపటాయిస్తూ చూసింది. ఆమె ముఖం మీద అపరాధ భావన నాట్యం చేస్తోంది.
*"ఇలా రా , ఛాయా !"* సంజ్ఞ స్వరంలో ఆజ్ఞ ధ్వనించింది.
ఛాయ మెల్లగా నీడలా కదుల్తూ , ఆమె దగ్గరగా వచ్చింది.
*"ఛాయా ! నీ కర్తవ్యం ముగిసింది. నువ్వు నీ వ్యక్తిత్వాన్ని మరిచిపోయి , నాలో నా ఛాయలో కలిసిపోవాలి !"* సంజ్ఞ గంభీరంగా అంది.
ఛాయ మంత్ర ముగ్ధలా మౌనంగా చూసింది. *"రా , ఛాయా ! నాలో కలిసిపో !"* సంజ్ఞ అంది.
సూర్యుడూ , ఆరుమంది పిల్లలూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు. ఛాయ నెమ్మదిగా సంజ్ఞ వైపు నడిచింది. సమీపించిన క్షణంలో సంజ్ఞలో కలిసిపోయిన ట్టనిపించింది. సువర్ణకుడ్యం మీద సంజ్ఞ నీడ ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తోంది.
అందరూ సంజ్ఞ వైపు ఆశ్చర్యంగా చూశారు. సంజ్ఞ అందర్నీ కలియజూసింది. *“ఈ సంజ్ఞా , ఆ ఛాయా ఇద్దరూ నేనే ! మీరు ఆరుగురూ నా బిడ్డలే ఇకనుంచీ !"* అంది నవ్వుతూ.
అందరి ముఖాలూ నవ్వుతో వికసించాయి.