సప్తత్రింశదశకమ్ (౩౭) – శ్రీకృష్ణావతారోపక్రమమ్
సాన్ద్రానన్దతనో హరే నను పురా దైవాసురే సఙ్గరే
త్వత్కృత్తా అపి కర్మశేషవశతో యే తే న యాతా గతిమ్ |
తేషాం భూతలజన్మనాం దితిభువాం భారేణ దురార్దితా
భూమిః ప్రాప విరిఞ్చమాశ్రితపదం దేవైః పురైవాగతైః || ౩౭-౧ ||
హా హా దుర్జనభూరిభారమథితాం పాథోనిధౌ పాతుకా-
మేతాం పాలయ హన్త మే వివశతాం సమ్పృచ్ఛ దేవానిమాన్ |
ఇత్యాదిప్రచురప్రలాపవివశామాలోక్య ధాతా మహీం
దేవానాం వదనాని వీక్ష్య పరితో దధ్యౌ భవన్తం హరే || ౩౭-౨ ||
ఊచే చాంబుజభూరమూనయి సురాః సత్యం ధరిత్ర్యా వచో
నన్వస్యా భవతాం చ రక్షణవిధౌ దక్షో హి లక్ష్మీపతిః |
సర్వే శర్వపురస్సరా వయమితో గత్వా పయోవారిధిం
నత్వా తం స్తుమహే జవాదితి యుయః సాకం తవాకేతనమ్ || ౩౭-౩ ||
తే ముగ్ధానిలశాలిదుగ్ధజలధేస్తీరం గతాః సఙ్గతా
యావత్త్వత్పదచిన్తనైకమనసస్తావత్స పాథోజభూః |
త్వద్వాచం హృదయే నిశమ్య సకలానానన్దయన్నూచివా-
నాఖ్యాతః పరమాత్మనా స్వయమహం వాక్యం తదాకర్ణ్యతామ్ || ౩౭-౪ ||
జానే దీనదశామహం దివిషదాం భూమేశ్చ భీమైర్నృపై-
స్తత్క్షేపాయ భవామి యాదవకులే సోఽహం సమగ్రాత్మనా |
దేవా వృష్ణికులే భవన్తు కలయా దేవాఙ్గనాశ్చావనౌ
మత్సేవార్థమితి త్వదీయవచనం పాథోజభూరూచివాన్ || ౩౭-౫ ||
శ్రుత్వా కర్ణరసాయనం తవ వచః సర్వేషు నిర్వాపిత-
స్వాన్తేష్వీశ గతేషు తావకకృపాపీయూషతృప్తాత్మసు |
విఖ్యాతే మథురాపురే కిల భవత్సాన్నిధ్యపుణ్యోత్తరే
ధన్యాం దేవకనన్దనాముదవహద్రాజా స శూరాత్మజః || ౩౭-౬ ||
ఉద్వాహావసితౌ తదీయసహజః కంసోఽథ సమ్మానయ-
న్నేతౌ సూతతయా గతః పథి రథే వ్యోమోత్థయా త్వద్గిరా |
అస్యాస్త్వామతిదుష్టమష్టమసుతో హన్తేతి హన్తేరితః
సన్త్రాసాత్స తు హన్తుమన్తికగతాం తన్వీం కృపాణీమధాత్ || ౩౭-౭ ||
గృహ్ణానశ్చికురేషు తాం ఖలమతిః శౌరేశ్చిరం సాన్త్వనై-
ర్నో ముఞ్చన్పునరాత్మజార్పణగిరా ప్రీతోఽథ యాతో గృహాన్ |
ఆద్యం త్వత్సహజం తథార్పితమపి స్నేహేన నాహన్నసౌ
దుష్టానామపి దేవ పుష్టకరుణా దృష్టా హి ధీరేకదా || ౩౭-౮ ||
తావత్త్వన్మనసైవ నారదమునిః ప్రోచే స భోజేశ్వరం
యూయం నన్వసురాః సురాశ్చ యదవో జానాసి కిం న ప్రభో |
మాయావీ స హరిర్భవద్వధకృతే భావీ సురప్రార్థనా-
దిత్యాకర్ణ్య యదూనదూధునదసౌ శౌరేశ్చ సూనూనహన్ || ౩౭-౯ ||
ప్రాప్తే సప్తమగర్భతామహిపతౌ త్వత్ప్రేరణాన్మాయయా
నీతే మాధవ రోహిణీం త్వమపి భోః సచ్చిత్సుఖైకాత్మకః |
దేవక్యా జఠరం వివేశిథ విభో సంస్తూయమానః సురైః
స త్వం కృష్ణ విధూయ రోగపటలీం భక్తిం పరాం దేహి మే || ౩౭-౧౦ ||
ఇతి సప్తత్రింశదశకం సమాప్తమ్ |