అష్టాత్రింశదశకం ౩౮ – శ్రీకృష్ణావతారమ్
ఆనన్దరూప భగవన్నయి తేఽవతారే
ప్రాప్తే ప్రదీప్తభవదఙ్గనిరీయమాణైః |
కాన్తివ్రజైరివ ఘనాఘనమణ్డలైర్ద్యా-
మావృణ్వతీ విరురుచే కిల వర్షవేలా || ౩౮-౧ ||
ఆశాసు శీతలతరాసు పయోదతోయై-
రాశాసితాప్తివివశేషు చ సజ్జనేషు |
నైశాకరోదయవిధౌ నిశి మధ్యమాయాం
క్లేశాపహస్త్రిజగతాం త్వమిహాఽవిరాసీః || ౩౮-౨ ||
బాల్యస్పృశాపి వపుషా దధుషా విభూతీ-
రుద్యత్కిరీటకటకాఙ్గదహారభాసా |
శఙ్ఖారివారిజగదాపరిభాసితేన
మేఘాసితేన పరిలేసిథ సూతిగేహే || ౩౮-౩ ||
వక్షఃస్థలీసుఖనిలీనవిలాసిలక్ష్మీ-
మన్దాక్షలక్షితకటాక్షవిమోక్షభేదైః |
తన్మన్దిరస్య ఖలకంసకృతామలక్ష్మీ-
మున్మార్జయన్నివ విరేజిథ వాసుదేవ || ౩౮-౪ ||
శౌరిస్తు ధీరమునిమణ్డలచేతసోఽపి
దూరస్థితం వపురుదీక్ష్య నిజేక్షణాభ్యామ్ |
ఆనన్దబాష్పపులకోద్గమగద్గదార్ద్ర-
స్తుష్టావ దృష్టిమకరన్దరసం భవన్తమ్ || ౩౮-౫ ||
దేవ ప్రసీద పరపూరుష తాపవల్లీ-
నిర్లూనదాత్ర సమనేత్ర కలావిలాసిన్ |
ఖేదానపాకురు కృపాగురుభిః కటాక్షై-
రిత్యాది తేన ముదితేన చిరం నుతోఽభూః || ౩౮-౬ ||
మాత్రా చ నేత్రసలిలాస్తృతగాత్రవల్ల్యా
స్తోత్రైరభిష్టుతగుణః కరుణాలయస్త్వమ్ |
ప్రాచీనజన్మయుగలం ప్రతిబోధ్య తాభ్యాం
మాతుర్గిరా దధిథ మానుషబాలవేషమ్ || ౩౮-౭ ||
త్వత్ప్రేరితస్తదను నన్దతనూజయా తే
వ్యత్యాసమారచయితుం స హి శూరసూనుః |
త్వాం హస్తయోరధృత చిత్తవిధార్యమార్యై-
రంభోరుహస్థకలహంసకిశోరరమ్యమ్ || ౩౮-౮ ||
జాతా తదా పశుపసద్మని యోగనిద్రా
నిద్రావిముద్రితమథాకృత పౌరలోకమ్ |
త్వత్ప్రేరణాత్కిమివ చిత్రమచేతనైర్య-
ద్ద్వారైః స్వయం వ్యఘటి సఙ్ఘటితైః సుగాఢమ్ || ౩౮-౯ ||
శేషేణ భూరిఫణవారితవారిణాఽథ
స్వైరం ప్రదర్శితపథో మణిదీపితేన |
త్వాం ధారయన్ స ఖలు ధన్యతమః ప్రతస్థే
సోఽయం త్వమీశ మమ నాశయ రోగవేగాన్ || ౩౮-౧౦ ||
ఇతి అష్టాత్రింశదశకం సమాప్తమ్ |