ఏకచత్వారింశదశకమ్ (౪౧) – పూతనాదహనం తథా కృష్ణలాలనాహ్లాదమ్ |
వ్రజేశ్వరః శౌరివచో నిశమ్య సమావ్రజన్నధ్వని భీతచేతాః |
నిష్పిష్టనిశ్శేషతరుం నిరీక్ష్య కఞ్చిత్పదార్థం శరణం గతస్త్వామ్ || ౪౧-౧ ||
నిశమ్య గోపీవచనాదుదన్తం సర్వేఽపి గోపా భయవిస్మయాన్ధాః |
త్వత్పాతితం ఘోరపిశాచదేహం దేహుర్విదూరేఽథ కుఠారకృత్తమ్ || ౪౧-౨ ||
త్వత్పీతపూతస్తనతచ్ఛరీరా-త్సముచ్చలన్నుచ్చతరో హి ధూమః |
శఙ్కామధాదాగరవః కిమేష కిం చాన్దనో గౌల్గులవోఽథవేతి || ౪౧-౩ ||
మదఙ్గసఙ్గస్య ఫలం న దూరే క్షణేన తావద్భవతామపి స్యాత్ |
ఇత్యుల్లపన్వల్లవతల్లజేభ్యస్త్వం పూతనామాతనుథాస్సుగన్ధిమ్ || ౪౧-౪ ||
చిత్రం పిశాచ్యా న హతః కుమారశ్చిత్రం పురైవాకథి శౌరిణేదమ్ |
ఇతి ప్రశంసన్కిల గోపలోకో భవన్ముఖాలోకరసే న్యమాఙ్క్షీత్ || ౪౧-౫ ||
దినే దినేఽథ ప్రతివృద్ధలక్ష్మీరక్షీణమాఙ్గల్యశతో వ్రజోఽయమ్ |
భవన్నివాసాదయి వాసుదేవ ప్రమోదసాన్ద్రః పరితో విరేజే || ౪౧-౬ ||
గృహేషు తే కోమలరూపహాసమిథః కథాసఙ్కులితాః కమన్యః |
వృత్తేషు కృత్యేషు భవన్నిరీక్షాసమాగతాః ప్రత్యహమత్యనన్దన్ || ౪౧-౭ ||
అహో కుమారో మయి దత్తదృష్టిః స్మితం కృతం మాం ప్రతి వత్సకేన |
ఏహ్యేహి మామిత్యుపసార్య పాణిం త్వయీశ కిం కిం న కృతం వధూభిః || ౪౧-౮ ||
భవద్వపుఃస్పర్శనకౌతుకేన కరాత్కరం గోపవధూజనేన |
నీతస్త్వమాతామ్రసరోజమాలా-వ్యాలంబిలోలంబతులామలాసీః || ౪౧-౯ ||
నిపాయయన్తీ స్తనమఙ్కగం త్వాం విలోకయన్తీ వదనం హసన్తీ |
దశాం యశోదా కతమాన్న భేజే స తాదృశః పాహి హరే గదాన్మామ్ || ౪౧-౧౦ ||
ఇతి ఏకచత్వారింశదశకం సమాప్తమ్ |